Elżbieta Nowicka z domu Pieńkowska, Elisabeth Wilhelmine 1860-1939
Metryka w Family Search
Elżbieta była dziewiątym dzieckiem, a czwartą córką Ludwika Władysława Pieńkowskiego, katolika, syna Jana i Józefy z Federowskich oraz Ernestyny Krystyny z Wachhausenów, luteranki, córki kapitana Leopolda Maurycego i Małgorzaty ze Stahmerów. Urodziła się 7 lipca 1860, a ochrzczona została 30 września w kolonii Aneta pod Zwiahelem (Nowogrodem Wołyńskim) przez pastora Petera Stelza. W 1886 roku wyszła za Józefa Nowickiego, (bezdzietnego?) wdowca po Serafinie Sapriko. Józef pracował jako buchalter w tej samej cukierni w Szpikowie, co starszy brat Elżbiety, chemik Dionizy Edward, żonaty z siostrą Serafiny, Franciszką.
Elżbieta i Józef mieli troje dzieci:
dziadek Franciszek Ksawery 1889-1944 urodzony w Szpikowie oraz jego rodzeństwo, Maria Marcelina Ewa 1894-?(zapewne między 1917 a 1920) oraz Zygmunt 1898-1955 urodzony w Kijowie.
Po ucieczce z Kijowa do Warszawy mieszkała w końcu na Chłodnej 5, w tym samym budynku co dziadek Franciszek z rodziną, ale mało się z rodziną kontaktowała. Przez jakiś czas mieszkała w Gdyni, przy młodszym synie, Zygmuncie, wówczas oficerzze Marynarki Wojennej, ale zdaje się nie dogadywała się z synową Janiną z Maleckich. Podobno miała dziwne oczy i chorowała na gruźlicę. Zmarła w Warszawie na ulicy Chłodnej 5 na początku okupacji, 18 grudnia 1939.
O Elżbiecie jako o Batii wspomina w Dziennikach Jarosław Iwaszkiewicz.
Aktualizowane:
