Z Jutą wiążą sie jakieś dziwne opowieści rodzinne, ale może jest za wcześnie, żeby o tym opowiadać. Miała trzy córki, trzech wnuków i garść prawnuków.

---

Józef syn Adama i Anny Kobylińskiej. Mieli trzech synów i jedno dziecko zmarłe po porodzie. Trójka wnuków, para prawnuków. Stanisława jest na zdjęciu rodziny Lejów.

---

Kazimiera Jarosława córka Ignacego Piotra i Antoniny Klary Wandy Kałużnej, wnuczka Piotra Szmyta i Michaliny Leonii von Kukulińskiej bratanicy prapradziadka Melchiora, a także Polikarpa Kałużnego i Katarzyny Herczok. Mieli czworo dzieci i czworo wnucząt, w tym niedawno poznanego kuzyna Macieja oraz dziewięcioro prawnuków.
Maciej opowiada:

...przesyłam kopię zdjęcia sztabu Batalionu Pogranicznego w Szczypiornie (data nieznana, 1918?), gdzie z lewej strony stoi adiutant batalionu Czesław Grzybkowski i kopię patentu Odznaki Wojsk Wielkopolskich (ciekawostka: stopień dziadka Czesława na tym patencie to u.w.XI r. - urzędnik wojskowy XI rangi, co odpowiadało stopniowi podporucznika, jako że dziadek był odkomenderowany po Powstaniu Wielkopolskim do III Powstania Śląskiego, a tam oficjalnie żadne Wojsko Polskie udziału nie brało...). (12 Pułk Strzelców Wielkopolskich. Wywodził się bezpośrednio z batalionu ostrowskiego (istniejącego od 12 do 21 listopada 1918 r.) oraz Batalionu Pogranicznego w Szczypiornie. Rozkazem dziennym DG nr 33 z 6 lutego 1919 r. formacje wojskowe Okręgu VII zostały połączone w 12 Pułk Strzelców Wielkopolskich. Dowódca: ppor. Władysław Wawrzyniak. Pułk wszedł w skład 3 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. W styczniu 1920 r. pułk uczestniczył w rewindykacji ziem przyznanych Polsce Traktatem Wersalskim. 1 lutego 1919 r. przemianowany na 70 Pułk Piechoty Wielkopolskiej) - mam dziadka odznakę pułkową 70 p.p.
I jeszcze jedno, Dotka pytała, czy mam zdjęcie dziadka Czesława - oczywiście mam, tylko wisi na naszej ścianie, obok zdjęcia babci Kazimiery, te zdjęcia są dość potężnych rozmiarów (przesyłam widok tej ściany) - ale coś wymyślę, może się uda zrobić dobrej jakości zdjęcie ze zdjęcia.

I dalej

Dziadek Czesław Grzybkowski był z zawodu kupcem. W czasie I wojny światowej został powołany do wojska pruskiego. W 1918 zdezerterował i wziął udział w powstaniu wielkopolskim.
Powstańców wcielono do Wojska Polskiego, dziadek zdał egzamin oficerski i awansował na podporucznika. W 1921 odkomenderowano go do powstania śląskiego (mam gdzieś gazetę ze zdjęciem grupy powstańców z Korfantym, gdzie jest dziadek). Następnie dziadek służył w 60 pp w Ostrowie Wlkp. W 1926 r. pułki wielkopolskie w czasie przewrotu majowego szły na odsiecz prezydentowi, przeciwko Piłsudskiemu. Nie dotarły do Warszawy, bo PPS-owcy rozkręcili tory. Kadrę oficerską pułku spotkała za to kara i pod koniec 1926 r. dziadek (wraz z innymi) w stopniu porucznika został przeniesiony w stan spoczynku. Dostał niezłą odprawę i w Raszkowie k/Ostrowa otworzył hotel z restauracją (zajazd). Ale dzieci trzeba było wykształcić i dziadek z rodziną przeniósł się do Ostrowa. Tam już żył z emerytury (niezłej, mam papier, że dostawał 360 zł + 60 zł za brak ordynansa). W Ostrowie żył do śmierci, która nastąpiła podczas okupacji.

---

O nim nic nie wiemy, jest tylko metryka śmierci.

---

Zofia córka Dymitra i Anastazji Dimitrjew, urodzona w Kazaniu. Mieli dwie córki, w tym ciocię Zosię Stachurską , z którą nasza mama utrzymywała kontakt. Sześcioro wnucząt, dziewięcioro prawnucząt i garść praprawnucząt.

---

Antoni, syn Franciszka Karola i Marii Poterskiej, lekarz. Mieli czworo dzieci w tym naszą mamę Romanę Barbarę.

---

Nic o nich nie wiemy, poza kartą meldunkową.

---